De kracht van creatieve vormen

Wauw. Wat was het gaaf; het spelen van onze voorstelling! Met heel veel plezier en trots kijk ik er op terug. We mochten mensen raken, bemoedigen, inspireren. Onze voorstelling is behoorlijk persoonlijk en door de diversiteit van creatieve vormen raken we bij mensen blijkbaar een snaar die niet zo vaak (?) geraakt wordt.

Wat was het dat mensen zo raakte? Dat vroeg ik me af. Waarschijnlijk onze eerlijkheid, kwetsbaarheid, openheid, maar waarschijnlijk ook de manier waarop we ons verhaal vertelden. Dat we het verhaal niet van a tot z vertelden / besproken, maar verbeeld hebben en het publiek lieten voelen via verschillende zintuigen. We hebben manieren en ingangen gevonden om ons (kwetsbare) verhaal artistiek te vertellen; zonder daar veel woorden voor te gebruiken, maar het te laten voelen d.m.v. verschillende zintuigen.

We maakten en gebruikten muziek: dat hoor je met je oren, je kunt de muzikanten met je ogen zien, je kunt de trillingen van geluid bijna voelen, je "proeft" een sfeer in muziek.

We gebruikten zelfgeschreven, beeldende taal & beeldende gedichten. We dansten: daar kijk je niet alleen naar met je ogen, maar de beweging voel je haast als je er naar kijkt. We gebruikten foto-beelden, die haast een film werden achter elkaar. Waarin kleur en sfeer en vorm meer zeiden dan woorden. (Dank aan fotograaf Tessa Veldhorst van De Schaapjesfabriek!)

We speelden toneel, waar het publiek naar kijkt en luistert naar woorden die ze horen. Maar in toneellessen heb ik ook geleerd (en tijdens het repeteren ervaren) dat toneelspelen “in het moment” moet gebeuren. De kijker voelt het haarfijn aan wanneer het voor de speler op dat moment “echt” is; dat betekent dus dat de kijker niet alleen kijkt, maar op dat moment ook voelt!

Met beeld-taal / creatieve vormen kom je vaak verder dan met woorden, iets dringt dieper door. Door te ervaren, beleven komt iets op een ander niveau bij je binnen, gebeurt er iets van binnenuit. Kunst is letterlijk en figuurlijk voelen, ervaren. Wat roept het op? Het zet je aan het denken en voelen en daarmee letterlijk en figuurlijk in beweging; het brengt je in ont-roering/be-roering… Dat was ook duidelijk te merken na onze voorstelling!

Ik kan alleen maar hopen dat kleine en grote mensen steeds meer durven te communiceren door middel van beeld-taal en op meer zintuiglijk & emotioneel niveau. Creatieve vormen inzetten om je verhaal of gevoel te verbeelden. Als we dat namelijk durven / proberen dan laten we elkaar meer van onszelf zien. En ik geloof dat dát onze leefwereld een stukje mooier maakt, omdat we elkaar dan beter begrijpen en er ook echt (in alle eerlijkheid & kwetsbaarheid) voor elkaar kunnen zijn.

Ergens las ik laatst: “Wanneer je met kunst bezig bent, ben je met hart en lijf aanwezig. In die staat ben je veelal meer geneigd om verbinding met elkaar te maken, dan vanuit je hoofd.”

Ik denk dat dat waar is en daarom o zo belangrijk in het onderwijs...