je danst wie je bent en dat opent ogen
"Je danst wie je bent en dat opent ogen".. Dit was de subtititel van mijn afstudeer-onderzoek aan het eind van de PABO (lerarenopleiding). Het is al weer even geleden (2007) maar ik vind het nog steeds een intrigerende uitspraak, ben het er nog steeds mee eens en ben ook nog steeds nieuwsgierig naar de "bewegende ander".
Want hoe jij beweegt, dat zegt iets over wie jij bent. Ik zie dat ook tijdens de fitness-groepslessen die ik volg om mijn conditie op te krikken. De één gaat er fanatiek in, de ander is voorzichtig en de derde nonchalant. Geen oordeel in goed of fout. De eerste kan met zijn fanatisme over zijn grenzen heen walsen. De tweede is misschien té voorzichtig en de derde heeft (zelfs zichtbaar in zijn beweging) geen grenzen, het lichaam beweegt ongecontroleerd alle kanten op. Wat zegt dat over die persoon, op dat moment?
Dans heeft mij steeds gegrepen. Ik ben geen prima-ballerina, maar ik vind het heerlijk om te doen. Ik kom uit een christelijk nest en eigenlijk was dansen not-done.. Het zit niet in onze calvinistische cultuur, maar was het ook door God verworpen? "Looft hem met de rei-dans".. Zo richte ik mijn eigen dansgroepje op, waarmee we voor andere groepen optraden (oud-klasgenoten zullen het nog weten) met choreografieen door mij bedacht. Later ontdekte ik de moderne dans en werd ik gegrepen door het abstracte Rotterdamse Scapino Ballet wat ik verplicht zag voor het vak CKV. Na een aantal jaren moderne dans te hebben gevolgd, zag ik tijdens een gemengde dansvoorstelling een dansimprovisatiegroep performen. Het plezier wat daarvan af spatte, de dansante vrijheid maar toch het geheel.. dat wilde ik ook wel eens ervaren. En na een kennismakingsles was ik verkocht!
Hier veranderde de ruimte - metaforisch - in een grote mensen speeltuin. Alles mocht, niets was fout. We kregen opdrachten waarbij we werden uitgedaagd om te doen, zonder te oordelen. Het avontuur met jezelf aan gaan (in beweging), maar vervolgens ook in duet komen met een ander. Iets neerzetten in de ruimte, geen choreografie, maar wel iets esthetisch. Geen gezweef-kees, maar een compositie, mooi om naar te kijken. Rekening houdend met elkaar, zonder dit uit den treuren voor- of na te bespreken. Niet teveel denken, maar doen!
En ja, dan kom je jezelf wel eens tegen. Ten eerste al omdat je met je eigen lichaam bezig bent; je wordt je bewust en gewaar van wie jij bent met je mogelijkheden en onmogelijkheden. Maar ook je houding en hoe je ten opzichte van de ander beweegt en je in de groep begeeft. Proberen eens niet te doen wat je opgelegd krijgt, wat je denkt dat de ander verwacht, maar doen wat je hart je van binnen ingeeft. Een plek in nemen in de ruimte, de groep, de compositie.. Geven en nemen.
Ik leer zelf nog altijd bij, mijn ogen worden steeds weer geopend. Maar het is ontspannen leren met ondertussen heel veel plezier én… je zit gratis op de eerste rij als je de ander ziet bewegen in zijn of haar element; een stukje hemel op aarde! ; -)
Doe je mee? Bij voldoende animo start een cursus op woensdagavond voor volwassenen (vanaf +- 16 jaar tot zo oud als je je goed voelt). Zie de website voor meer informatie en geef je op via www.degelevlinder.nl/dansvlinder) Op maandagen geef ik les aan kinderen.
Comments